کتاب آواز آن پرنده غمگین اثر فریدون مشیری

کتاب «آواز آن پرنده غمگین» سروده‌ی «فریدون مشیری» است. فریدون مشیری (1305 - 1379) از شاعران برجسته‌ی معاصر است که سرودن شعر را از نوجوانی و تقریبا از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در 28 سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در 1334 به چاپ رسید. خود او درباره‌ی این مجموعه می‌گوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آن‌ها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.» عبدالحسین زرین‌کوب در باره‌ی شعر مشیری می‌نویسد: «در طی سال‌ها شاعری، فریدون از میان هزاران فراز و نشیب روز، از میان هزاران شور و هیجان و رنج و درد هر روزینه آن چه را به روز تعلق دارد، به دست روزگاران می‌سپارد و به قلمرو افسانه‌های قرون روانه می‌کند. چهل سالی – بیش و کم – هست که او با همین زبان بی‌پیرایه‌ی خویش، واژه واژه با همزبانان خویش همدلی دارد... زبانی خوش‌آهنگ، گرم و دلنواز. خالی از پیچ و خم‌های بیان ادیبانه‌ی شاعران دانشگاه‌پرورد و در همان حال خالی از تاثیر ترجمه‌های شتاب‌آمیز شعرهای آزمایشی نوراهان غرب.» شعر مشرق خیال از این شاعر را می‌خوانیم: «صبح از دریچه سر به درون می‌کشد به ناز/ وز مشرق خیال/ تو صبح تابناک تری را/ سر در کنار من/ باچهره شکفته چو گلهای نسترن/ لبخند می‌زنی/ من آفتاب پاک تری را/ در نوشخند مهر تو می‌بینم/ در مطلع بلند شکفتن/ من روز خویش را با آفتاب روی تو/ کز مشرق خیال دمیده است/ آغاز می‌کنم/ من با تو می‌نویسم و می‌خوانم/ من با تو راه می‌روم و حرف می‌زنم/ وز شوق این محال/ -که دستم به دست توست!-/ من جای راه رفتن/ پرواز می‌کنم!/آن لحظه‌ها که مات/ در انزوای خویش/ یا در میان جمع/ خاموش می‌نشینم:/ موسیقی نگاه تو را گوش می‌کنم/ گاهی میان مردم  در ازدحام شهر/ غیر از تو هر چه هست فراموش  می‌کنم/ گویند این و آن به هم- آهسته -/ -هان و هان!/ دیوانه را ببینید!/ بی‌خود چو کودکان/ لبخند می‌زند/ با خود چگونه گرم سخن گفتن است؟! آه/ من دور از این ملامت بیگاه/ همچنان/ سرمست/ در فضای پریخانه‌های راز/ شاد از شکوه و طالع و بخت موافقم/ آخر چگونه بانگ بر آرم :که عاقلان!/ دیوانه نیستم/ به خدا سخت عاشقم» کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.