کتاب پیله و پروانه اثر ژان دومینیک بوبی

کتاب «پیله و پروانه» نوشتهی «ژان دومینیک بوبی» و ترجمه «فریبا تنباکوچی» و «میچکا سرمدی» است. ژان دومینیک بوبی، سردبیر مجله ال در فرانسه پس از یک حملهی شدید مغزی دچار فلج کامل شد. او توانایی حرف زدن نداشت و فقط میتوانست پلکهایش را حرکت بدهد. دومینیک بوبی تمام این کتاب را به همین شیوه و تنها با استفاده از حرکت پلک چشمش دیکته کرده است. «پیله و پروانه» سرگذشت واقعی دومینیک بوبی پس از حملهی مغزی و فلج شدن اوست. کتاب سرشار از لحظات انسانی و زیبایی است که میتواند باور ما را نسبت به توانایی انسان در رویارویی با مشکلات تغییر دهد. در پشت جلد کتاب میخوانید: «داستانی برای عصر ما، طنینانداز، دارای انعکاس و پشتکار... نقد خاطرات مردی که از زمان ما صحبت میکند. این یکی از بزرگترین کتابهای این قرن است. (جکی ولشلاگر - فاینشنال تایمز) این کتاب را بخوانید و دوباره عاشق زندگی شوید. (ادمونت وایت) یک اثر مبهوتکننده، بیانگر عملی غیرقابلباور از بخشندگی و جوانمردی، نمایانگر ذهن و روحی مستعد برای نوشتن. (ا-ال-کندی) کتابی بسیار زیبا، بیانگر آزادی، سرزندگی و شوق ذهن انسان. (اولیور ساکس) قابل توجهترین دفتر خاطرات زمان ما و شاید هر زمان دیگر. (سینتیا اوزیک) هر کسی در کشور حداقل باید یک جلد از این کتاب را داشته باشد. (اندرو او- هاگان- گاردین)» کتاب حاضر را انتشارات «چشمه» منتشر کرده است.