گتسبی بزرگ در ۱۹۲۵ منتشر شد؛ در آن هنگام منتقدان و مخاطبان چندان از این رمان استقبال نکردند. این رمان در نظر اول داستانی عاشقانه است. جی گتسبی، پسری فقیر از غرب میانه، عاشق دیزی فی، زنی از کنتاکی است که او را در بحبوحه‌ی جنگ جهانی اول، در قامت افسری جوان، دیده بوده است. اما این رمان، که بسیاری آن را در زمره‌ی بزرگ‌ترین آثار ادبی قرن بیستم می‌شمارند، به توصیف دورانی می‌پردازد که فیتز جرالد خود آن را «عصر جز» می‌نامید؛ دورانی در سال‌های پس از جنگ جهانی اول که زندگی پر زرق و برق و انحطاط اخلاقی و سرمایه‌داری افسارگسیخته و قاچاق مشروبات الکلی از جمله ویژگی‌های آن به‌شمار می‌رود. راوی داستان جوانی به نام نیک کاراوی است که در همسایگی گتسبی زندگی می‌کند و رابطه‌ی خویشاوندی دوری هم با دیزی دارد. منتقدان نیک را نه فقط راوی داستان و یک تماشاچی بی‌گناه، بلکه وجدان اخلاقی کتاب می‌دانند.