ویژگی اصلی کتاب «مبانی موسیقی» نگرش مؤلف آن به شیوه‌ی آموزش مبانی موسیقی، با توجه به دانسته‌های قبلی هنرآموزان است: فصل‌بندی و مباحث مطرح‌شده در کتاب به گونه‌ای است که آن دسته از داوطلبان کنکور هنر، که هیچ ذهنیتی درباره‌ی موسیقی ندارند، می‌توانند مطالب را، از الفبای موسیقی گرفته تا شماری از تخصصی‌ترین مباحث، فرا بگیرند. هنرآموزان رشته‌ی موسیقی نیز می‌توانند بر مطالب متعدد و پراکنده‌ی درس موسیقی مسلط شوند. همچنین، وجود مباحثی مانند تئوری موسیقی ایران و سازشناسی در کتاب هنرجویان را از تهیه و مطالعه‌ی کتاب‌های گوناگون بی‌نیاز می‌کند. کتاب مبانی موسیقی کارنامه کتاب دارای سه بخش اصلی است: تئوری موسیقی (فصل های اول تا دهم)، تاریخ موسیقی (فصل‌های یازدهم تا چهاردهم) و سازشناسی (فصل‌های پانزدهم و شانزدهم).‌ در بخش یکم، فصل‌های اول تا هفتم، به مبانی تئوری موسیقی کلاسیک (غرب) ـ که امروزه تقریبا در همه جای دنیا به عنوان سیستمی مبنا، کاربردی همگانی یافته است ـ پرداخته شده و فصل هشتم نیز به اصطلاحات رایج در موسیقی کلاسیک، اختصاص یافته است. در ویرایش جدید، فصل چهارم (میزان) به طور کامل مورد بازنگری قرار گرفته و تلاش بر آن بوده که با بیان روشی فراگیر، فهم مباحث مربوط به آن را ساده‌تر کند، به علاوه در انتهای فصل هفتم (آکورد) اشاره‌ای به مباحثی مانند پیوند آکوردها و چهاربخشی‌نویسی شده است که می‌تواند مقدمه‌ای برای مطالعه‌ی کتاب‌های تخصصی هارمونی باشد. فصل نهم به مبانی تئوری موسیقی دستگاهی ایران می‌پردازد و البته بایستی اشاره کرد که عدم وجود منابع پژوهشی کافی در این زمینه، کار مولفان را با دشواری روبه‌رو نمود، اما سعی شده که مفاهیم و تعاریف بنیادین موسیقی ایرانی و ساختار نظری آن به شیوه‌ای مختصر و گویا بیان شود تا خواننده بتواند کلیّت منسجمی از مبانی آن را دریافت کند. فصل دهم نیز به اختصار به اصطلاحات و تعاریف رایج در موسیقی قدیم ایران (پیش از صفویه) پرداخته است. مبحث بافت و فرم موسیقی به عنوان فصلی مجزا (فصل یازدهم) در بخش تاریخ موسیقی آمده و فصول دوازدهم تا چهاردهم به ترتیب به تاریخ موسیقی دوران باستان، تاریخ موسیقی ایران و تاریخ موسیقی کلاسیک (غرب) اختصاص یافته‌اند. بخش سوم نیز به معرفی سـازهای مورد استفاده در موسیقی کلاسیک و ایرانی (دستگاهی و نواحی) می‌پردازد.